با حلول ماه رمضان در چهارگوشه ایران آئین و مراسم ویژه این ماه برگزار می شود این رسوم در گوشه و کنار کشور متفاوت بوده و از تنوع بالایی برخوردار است، مردم استان خوزستان نیز در این ماه آداب و رسوم مختلفی دارند که دراین میان مراسمات و آئین مردم عرب این استان با سایر نقاط کشور تفاوت فراوانی دارد.
در نخستین روز از ماه مبارک رمضان کوچکترهای خانواده به دیدین بزرگترها رفته و حلول ماه مبارک رمضان را به آنها تبریک می گویند.
یکی از رسومات زیبا در میان مردم خوزستان آن است که معمولاً سعی می شود بدلیل ثواب بالای افطاری دادن به روزه داران همواره میهمانی بر سر سفره داشته باشند یا اینکه بنابه دعوت اقوام و دوستان سرسفره ای به عنوان میهمان حضور یابند. به همین دلیل صله رحم و دید و بازدید در این ماه پربرکت به اوج خود می رسد و مردم اغلب پس از افطار در کنار آشنایان و بستگان حضور دارند. زنان و دختران خانواده با تهیه انواع شیرینی محلی همانند لگیمات، شعریه، رنگینک، حلوای مسقطی، و معسل به علاوه فرنی، حلیم و آش سفره افطار را آماده می کنند و به همراه آب داغ با نبات و چای به روزه داران تعارف می شود.
شیرینی، خرما و فرنی در این خطه معمولاً در هر سفره افطاری باید باشد و کمتر خانواده ای یافت می شود که افطار خود را با خرما یا فرنی نگشاید در این ماه دید و بازدیدها به خصوص بعد از افطار دوچندان می شود و اعضای فامیل خود را ملزم به صله رحم می دانند و شبها با مهمانی رفتن از احوال یکدیگر با خبر می شوند.
مُفَطَح یکی از غذاهای پرچرب مردم عرب خوزستان است که پخت و پز آن در ماه رمضان بیشتر می شود. این غذا در واقع راسته گوسفند است که به شکل تکه های بزرگ گوشت و با ادویه جات خاصی پخته می شود و اغلب بر سرسفره های شیوخ و بزرگان بویژه در مناطق جنوبی استان دیده می شود.
همچنین در اغلب خانه ها و حسینیه ها مراسم روضه خوانی برگزار می شود و از اجر معنوی آن بهره مند می شوند. برگزاری مراسم 30 روزه روضه خوانی در خانه ها و حسینیه ها بیشتر در میان مردم عرب خوزستان رایج است که در این روضه خوانی ها پذیرایی بوسیله قهوه و به صورت سنتی انجام می شود.
از جمله رسوم ماندگار در میان مردم عرب که بعد از سالها هنوز انجام می شود می توان به گرگیعان اشاره کرد که در شب پانزدهم ماه مبارک رمضان و هم زمان با شب ولادت امام حسن مجتبی (ع) ، بچه های کوچک عرب در حالی که لباس محلی به تن دارند (پسران با پوشیدن دشداشه و دختران با پوشش عبا) بعد از افطار به کوچه و پس کوچه های می روند تا آئین سنتی را که اجدادشان در کودکی بجا می آوردند را برپا کنند. بچه ها با شور و شعف به کوچه ها روانه می شوند و با خواندن اشعاری به جمع آوری عیدی و شیرینی می پردازند. در این مراسم، اهالی هر خانه که بچه ها به درب آن مراجعه می کنند باسورک (بادام)، شیرینی، تنقلات و عیدی می دهند. این مراسم تا پاسی از شب نیه رمضان ادامه می یابد.
همچنین از قدیم در این ماه یک بازی به نام امحیبس ( به معنی انگشتر کوچک) در بین مردم عرب رواج دارد که مردان دور هم جمع شده و آنرا بازی می کنند. این بازی که همان پر یا پوچ است به صورت گروهی انجام می شود. قدیمی ها در این بازی آنقدر مهارت داشتند که می توانستند انگشتر را که بین 10 تا 40 دست قرار داشت به راحتی از رنگ فرد نگهدارنده یا با فشار دادن دست آنها مشخص کنند.
